மலையகத்தில் உள்ளூராட்சி மன்றங்களின் தொகையை
அதிகரிக்க வேண்டுமே தவிர வட்டாரங்களை விஸ்தரிப்பதால் உரிய பயன்
விளையப் போவதில்லை என்று மலையக மக்கள் முன்னணியின்
ஏ.லோரன்ஸ் தெரிவித்தார்.
இது தொடர்பில் அவர் மேலும் கருத்து தெரிவிக்கையில்,
உள்ளூராட்சி விடயங்கள் தொடர்பில் தற்போது அதிகமாக
பேசப்படுகின்றது. உள்ளூராட்சி முறைமையை சாதகமாக்கிக் கொள்ள
ஒவ்வொரு சமூகத்தினரும் முயன்று வருகின்றனர். இந்நிலையில்
மலையகத்தவர்களுக்கு உள்ளூராட்சி முறையை சாதகமாக்கிக் கொடுக்க
மலையக அரசியல்வாதிகள் அர்ப்பணிப்புடன் செயற்பட வேண்டும். மலையக
மக்கள் மலையகத்தின் பல பகுதிகளில் செறிவாக வாழ்கின்றார்கள். எனினும்
சனத்தொகைக்கேற்ப உள்ளூராட்சி நிறுவனங்களின் எண்ணிக்கை
போதாதுள்ளது. மலையக அரசியல்வாதிகள் இவ்விடயத்தில் கரிசனையுடன்
செயற்பட வேண்டிய தேவை இருக்கின்றது.
மலையக மக்கள் சுமார் 15 இலட்சம் பேர் உள்ளனர். எனவே
மொத்தமாக உள்ள 335 உள்ளூராட்சி நிறுவனங்களில் எம்மவர்களுக்கு 30
உள்ளூராட்சி நிறுவனங்களாவது இருக்க வேண்டும். எனினும் இப்போது
இரண்டு பிரதேச சபைகளும் இரண்டு நகர சபைகளுமே எம்வசமாக உள்ளன.
வட்டார முறை இப்போது இடம்பெற்று வருகின்றது. வட்டாரங்களை 35 இற்கு
மேற்படக்கூடாது என்று மேல் எல்லையும் வகுத்துள்ளார்கள். மேல் எல்லை
வகுக்கப்படாது இருந்திருந்தால் மலையகப் பகுதிகளில்
வட்டாரங்களின் தொகை அதிகரித்திருக்கும். குறிப்பாக அம்பகல
பகுதியில் நாற்பது அல்லது ஐம்பது வட்டாரங்களும் நுவரெலியா
பகுதியில் பல வட்டாரங்களும் ஏற்படுத்தப்படும் வாய்ப்புள்ளது.
எனினும் மேல் எல்லை எமக்கு மிகவும் பாதகமாகியுள்ளது.
இரண்டு இலட்சம் பேருக்கு உள்ள வட்டாரங்களின் தொகையும் 60
ஆயிரம் பேருக்கு உள்ள வட்டாரங்களின் தொகையும் ஒரேயளவில் இருப்பதனை
அவதானிக்கக்கூடியதாக உள்ளது.
இதில் என்ன நியாயம் இருக்கின்றது? தலவாக்கலை நகர
சபைக்கு ஒன்பது வட்டாரங்களும், நுவரெலியா மாநகர சபைக்கு 12
வட்டாரங்களுமாகவே ஏற்பாடுகள் இடம் பெற்றுள்ளதாக அறிய
முடிகின்றது. வட்டார ஏற்பாடுகளில் நாம்
பின்தள்ளப்பட்டிருக்கிறோம் என்பது புலனாகின்றது. இதுவும் ஒரு
மோசமான நிலைமையையே வெளிப்படுத்துகின்றது.
நாட்டில் அநேகமான கிராம சபைகள் காணப்படுகின்றன.
வாக்குரிமை பறிக்கப்பட்ட நிலையில் கிராமசபை வாய்ப்புக்கள் கூட
எமக்கு கைநழுவிப் போய் உள்ளமை வருத்தத்தக்க விடயமாகும். 1987ஆம்
ஆண்டு 15ஆவது இலக்க பிரதேசசபைச் சட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.
பிரதேச செயலகங்களுக்கு உட்பட்ட பிரதேச சபைகள் உருவாக்கப்பட்டன.
இந்த நிலையில் மலையக மக்களுக்கு பிரதேச செயலகங்கள்
ஏற்படுத்தப்படாத நிலையில் பிரதேச சபைகளும் ஏற்படுத்த முடியாமல்
போய்விட்டது. பிரதேச செயலகங்களை உருவாக்காமல் பிரதேச சபைகளை
பற்றி யோசிக்க முடியாது. நுவரெலியா மாவட்டத்தில் 12 பிரதேச
செயலகங்கள் ஏற்படுத்தப்பட வேண்டுமென மலையக கட்சிகள் அனைத்தும்
ஒன்றிணைந்து கோரிக்கை விடுத்திருந்தன. இப்போது 5 பிரதேச
செயலகங்கள் மட்டுமே காணப்படுகின்றன. எனினும் இது
சாத்தியப்படவில்லை. இவ்வாறு சாத்தியப்படுமிடத்து தமிழ் மக்கள்
வாழும் பகுதிகளில் 7 பிரதேச சபைகளும் சிங்கள மக்கள் வாழும்
பகுதிகளில் 5 பிரதேச சபைகளுமாக மொத்தமாக 12 பிரதேச சபைகள்
உருவாகும். மலையகத்தில் அதிகமான நகரசபைகளை ஏற்படுத்தும்
வாய்ப்புள்ளது. கொட்டகலை, பொகவந்தலாவை, மஸ்கெலியா,
அக்கரப்பத்தனை, கந்தப்பளை, இராகலை, உடபுசல்லாவ, புசல்லாவ,
பூண்டுலோயா போன்ற இடங்களை தரமுயர்த்துவது தொடர்பில் கவனம் செலுத்த
வேண்டும்.
உள்ளூராட்சி நிறுவனங்களின் ஊடாக எமது மக்களுக்கு
உரிய சேவை கிடைப்பதில்லை என்பது உண்மைதான். எனினும் நுவரெலியா,
தம்பகமுவ போன்ற பகுதிகளில் மாகாண மற்றும் பாராளுமன்ற
உறுப்பினர்களின் உதவியுடன் உள்ளூராட்சி உறுப்பினர்கள் பல
வேலைத்திட்டங்களையும் மேற்கொண்டு வருகின்றார்கள். கீழ் மட்ட
குடியரசாகிய உள்ளூராட்சி மன்றங்களில் எமது பிரதிநிதித்துவத்தை அதிகரிக்கச்
செய்தல் வேண்டும். இவ்வாறு அதிகரித்துக் கொண்டதன் பின்னர் ஜனநாயக ரீதியில்
போராட்டங்களை நடத்தி உள்ளூராட்சி மன்ற நிதியினை எமது சமூகத்துக்குப்
பெற்றுக் கொடுக்க வேண்டும். இதைவிடுத்து உள்ளூராட்சி நிதி எமக்குக்
கிடைக்கவில்லை என்பதற்காக உள்ளூராட்சி தேர்தலில் நாம் போட்டியிடாமல்
இருந்துவிட முடியாது. எமது பிரதிநிதித்துவம் மிகவும் அவசியமாகும் என்றார்.