Sunday, August 17, 2014

மாறிவரும் மலையகம்

மலையகம் இன்னும் மாறவில்லை, மாற்றம்பெறவில்லை என கொக்கரிப்பதில் எவ்விதமான நியாயங்களும் யதார்த்தத்தில் இல்லை. மலையகம், ஒவ்வொரு துறைகளிலும் ஏதோவொரு மாற்றத்தை கண்டுகொண்டுதான் இருக்கின்றது.
கல்வி, விளையாட்டு, இலக்கியம், பொருளாதாரம் மற்றும் மலையக மக்களின் வாழ்க்கை முறைமை இவையாவற்றிலும் ஏதோவொரு மாற்றங்கள் ஏற்பட்டுகொண்டுதான் இருக்கின்றன.

மலையக மக்களிடத்தில் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்களை ஏற்றுக்கொள்ளாதவர்கள். மக்களின் மாற்றம் தங்களுடைய இருப்புக்கு ஆப்பாகிவிடுமோ என்று அஞ்சுகின்றனர்.

அரசியல் வாதிகளே! மலையகம் இன்னும் பின்தங்கிய நிலையிலேயே இருக்கின்றது என கூறிகொண்டிருக்கின்றனர்.

மலையக மக்களை படம்பிடித்து காட்டுகின்ற அரச சார்ப்பற்ற நிறுவனங்களும் மலையக மக்களின் மாற்றம் ஏற்படவில்லை என்ற தோரணையிலிருந்து மீளவில்லை எனலாம்.

ஏனைய சமூகங்களுடன் ஒப்பிடுகையில் மலையக மக்களிடத்தில் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்கள் போதுமானதாக இல்லை. ஆனால். மலையகத்தில் மாற்றங்கள் ஏற்பட்டுள்ளன. அந்த மாற்றங்கள் ஆலமர விருட்சமாகவேண்டும் என்பதே, மலையகத்தின் பால் கருணை கொண்டிருக்கின்றவர்களின் எதிர்பார்ப்பாகும்.

மதுவுக்கு மலையக மக்கள் அடிமையாகிவிட்டனர் என்று பரவலாக பேசப்பட்டது. ஆனால், அந்த நிலைமை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாறிகொண்டே செல்கின்றது.

மதுபான சாலைகளை மூடுமாறும் புதிதாக மதுபான சாலைகளை திறக்கவேண்டாம் என்றும் கோரிக்கைகளை விடுத்து எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டங்களில் ஈடுபடுகின்ற அளவுக்கு மலையக மக்கள் விழிப்படைந்துள்ளனர்.
 நாட்டில் போதைப்பொருட்களின் பாவனை நாளுக்கு நாள் அதிகரித்து வருகின்ற நிலையிலும் கோடிக் கணக்கான ரூபாய் பெறுமதியான போதைப்பொருட்கள் நாடளாவிய ரீதியில் கைப்பற்றப்படுகின்ற நிலையில், மலையகத்தில் மது பாவனையின் வீதம் வெகுவாக குறைந்துள்ளதாக ஆய்வுகளின் ஊடாக கண்டறியப்பட்டுள்ளது.

ஒரு பானை சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம் என்ற முதுமொழிக்கு ஏற்றவகையில், மஸ்கெலியா பகுதியில் செய்யப்பட்ட கள ஆய்வுகளின் ஊடாக மலையகத்தில் மது பாவனையாளர்களுக்கு  மதுபானம் கசக்கின்ற உண்மை வெளியாகியுள்ளது.

மது தொடர்பில் பல உற்சாகமான அபிப்பிராயத்தை கொண்டிருந்த அந்த மக்களின் மத்தியில் விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டுள்ளது. அது மட்டுமன்றி மதுச்சாலைகள் திறப்பதற்கு எதிராக மக்கள், குறிப்பாக வீட்டுச்சுமையை தங்களுடைய தலையில் சுமக்கின்ற பெண்கள் வீதிகளில் இறங்கி எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்டு வருகின்றமை மலையகத்தில் அன்றாட செய்தியாகிவிட்டது.

குறிப்பாக ஹட்டன், மஸ்கெலியா, தலவாக்கலை போன்ற பகுதிகளில் மதுபான சாலைகள் திறக்கப்படுவதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தும் மதுபாவனைக்கு எதிராகவும் பெண்கள் வீதிகளில் இறங்கியுள்ளனர்.

எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டங்கள் நடத்தப்பட்டாலும், எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டங்களை நடத்தவிடாமல் தடுக்கப்பட்ட சம்பவமொன்று பொகவந்தலாவையில் அண்மையில் இடம்பெற்றுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.

பொகவந்தலாவையில் தற்போது தலைவிரித்தாடுகின்ற சிறுவர் மற்றும் பாலியல் துஷ்பிரயோகங்களுக்கு எதிரான எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டமொன்றே அண்மையில் அங்கு நடத்தப்படவிருந்தது. அந்த எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டம் அங்குள்ள மதுபான சாலைகளுக்கு எதிராக நடத்தப்படவிருப்பதாக கூறியே பொலிஸாரால் தடுத்து நிறுத்தப்பட்டுள்ளது.

மலையகத்தில் இருக்கின்ற மதுபானசாலைகளில் பெரும்பாலானவை அரசியல்வாதிகளுக்கும் அவர்களுடைய அடியாட்களுக்கும் சொந்தமானவையாகும்.

அவ்வாறிருக்கின்ற நிலையில், மதுபானசாலைகளுக்கு எதிராகவும் மதுபாவனைக்கு எதிராகவும் மக்கள் குரல் கொடுக்கின்றார்கள் என்றால் அவர்களுடைய துணிச்சலை நாமெல்லாம் மதிக்கவேண்டும்.

மது உணர்வூட்டும் பொருள் அல்ல. உணர்வை, உடலை அழிக்கும் ஒரு நச்சுப் பொருள். மது அருந்துவதால் சுதந்திர உணர்வு தோன்றுவதாகவும், அதிக சக்தி கிடைப்பதாகவும், களைப்பு நீங்குவதாகவும் பலர் நினைக்கின்றார்கள்

அந்த நினைப்பு மலையக மக்களிடத்திலிருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலகி கொண்டிருக்கின்றது.

மதுவினால் பாதிப்புகள் ஏராளம். மது நேரடியாக இரத்தத்தில் கலந்து விடுவதால் மது குடித்தவுடன், சிறிது நேரத்துக்கு உற்சாகம் பிறக்கிறது.

மகிழ்ச்சியளிக்கிறது. ஆனால், நாளடைவில் எல்லா நோய்களையும் கொடுத்து சிறிது சிறிதாக நம்மை அழிக்கிறது என்பது மட்டுமே ஆய்வுகளிலிருந்து வெளியான உண்மையாகும்.

மதுவின் தீமைகளை உணர்ந்த உலக சுகாதார நிறுவனம் 'மது நீண்ட நாளைய நலக்கேடு என்றும், தீய செயல்' என்றும் கூறுகிறது. மது, உடல் நலத்தைக் கெடுப்பதோடு சமுதாயச் சீர்கேடுகளையும் ஏற்படுத்துகிறது.

கூலித் தொழிலாளர்கள், கடின உழைப்பாளிகள், ஏழைகள், கவலைப்படுகின்றவர்கள், மன நிம்மதி இழந்தவர்கள் போன்றவர்களே, மதுவுக்;கு அடிமையாகின்றவர்கள் என புள்ளி விவரங்கள் கூறுகிறன.

குடிக்க ஆரம்பித்தவர்கள் மதுவுக்;கு அடிமையாகி விடுவதோடு குடும்பத்தையும் துயரத்தில் ஆழ்த்தி விடுகின்றார்கள். குடிப் பழக்கம் உள்ள வீட்டுக் இளைஞர்களும் நாளடைவில் குடிப்பழக்கத்துக்கு ஆளாகி கெட்டுப் போகும் நிலை ஏற்படுகிறது.

சரி மதுவால் ஏற்படும் பிரச்சனைகளை பார்த்தோமேயானால், மது மூளையையும், நரம்பு மண்டலத்தையும் பாதித்து உடல் நலத்தை சீர்குலைக்கிறது.

மது குடிப்பதால் கல்லீரல் பாதிக்கப்பட்டு கல்லீரல் இறுக்க நோய் ஏற்படுகிறது. பின்னர் கல்லீரல் புற்று நோய் ஏற்படுவதற்கும் காரணமாகிறது.

மது, வயிற்றுக்குள் செல்லும் போது குடல் பாதிக்கப்பட்டு இரைப்பை சுழற்சி ஏற்பட்டு குடலில் புண் ஏற்படுகிறது. வாய், தொண்டை, உணவுக் குழாய்களில் புற்றுநோய் ஏற்பட வழி வகுக்கிறது. தோளிலும், காலிலும் தசை நார் இழப்பு ஏற்படுகிறது. உடலில் சர்க்கரை சத்தைச் சீர்படுத்தும் கணையம் பாதிக்கப்படுகிறது. அடிக்கடி மறதி ஏற்பட்டு சோர்வு ஏற்படும்.

மது அருந்துபவர்களுக்கு மன நோய்கள் பல ஏற்பட்டு மன நோயாளிகளாகி விடும் வாய்ப்பு அதிகமுண்டு. மது அருந்துபவர்களுக்கு உடலில் நோய் எதிர்ப்பு தஇந்நிலையில் மலையகத்தில் மதுவொழிப்பு வேலைத்திட்டங்களில் இறங்கியுள்ள தொண்டர்;கள், மஸ்கெலியா பகுதியிலுள்ள சில தோட்டங்களில் மது அருந்துவோர், இளைஞர்கள் மற்றும் குடும்ப தலைவிகளிடம் மேற்கொண்ட ஆய்வுகளிலிருந்து வெளியான தகவல்கள், மலையக மக்கள் மதுபிரியர்கள் இல்லை என்பதனை வெளிப்படுத்தியுள்ளது.

மாற்றத்தின்  விரும்பி  என்று தன்னை அடையாளப்படுத்தி கொண்ட மஸ்கெலியாவைச் சேர்ந்த  நிதர்ஷனா செல்வதுரை என்பவர், மேற்கொண்ட கள ஆய்வுகளிலிருந்து பல்வேறு விவரங்கள் வெளியாகியுள்ளன.

மலையகத்தில் அதிகரித்துள்ள மதுபாவனையே மலையகம் கல்வியில் பின்தங்கிய நிலையில் உள்ளமைக்கு காரணமாக கூறப்படுகின்றது.

மதுவினால் தான் மலையகத்தில் வறுமை குடி கொண்டுள்ளது. மலையகத்தில் மதுபானம் அருந்துபவர்கள்  அதிகரித்து வருகின்றனர்  என்றெல்லாம் செய்தி வெளியாகியது.

இவ்வாறான பிரச்சினைகளிலிருந்து மலையகத்தை விடுவித்து பார்ப்பதே நல்லுள்ளங்களில் நோக்கமாக இருந்தது.

எனினும், மலையகத்தில் மதுபானம் அருந்துவோரின் எண்ணிக்கை அதிகரித்துள்ளது என்று கூறுவது  மதுபானங்களை தயாரிக்கும் கம்பனிகளுக்கு விலையில்லா விளம்பரமாக அமைகின்றது எனலாம்.

போதைக்கு முற்றுப்புள்ளி என்ற அரசாங்கத்தின் வேலைத்திட்டத்தினால் மது பாவனையில் கடந்த இரண்டு வருடங்களாக வீழ்ச்சி ஏற்பட்டுள்ளது என்பது  ஆய்வுகளிலிருந்து தெளிவாகின்றது.

நாடளாவிய ரீதியில் 2012ஆம் ஆண்டு 55 உரிமங்களும் 2013ஆம் ஆண்டு 62 உரிமங்கள் மட்டுமே வழங்கப்பட்டிருந்தன. 2004ஆம் ஆண்டு 402 உரிமங்கள் வழங்கப்பட்டிருந்தமை இங்கு குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

செறிவு கூடிய மதுபானங்கள் 2012ஆம் ஆண்டு 49.7 மில்லியன் லீற்றரும், 2013ஆம் ஆண்டு 43.3 மில்லியன் லீற்றருமே உற்பத்தி செய்யப்பட்டன.
தானிய மதுபானம் (செறிவு குறைந்தது) 2012ஆம் ஆண்டு 99.3 மில்லியன் லீற்றரும் 2013ஆம் ஆண்டு 120.2 லீற்றருமே உற்பத்தி செய்யப்பட்ட என்று கலால் திணைக்கள புள்ளிவிபரங்கள் தெரிவித்துள்ளன.

மதுபானத்தை அருந்தும்; அளவிலும், தொகையிலும் மாத்திரமே உயர்ச்சி அல்லது வீழ்ச்சியை நாம் கணித்து கொண்டிருக்கின்றோம். மதுபானத்தை பற்றி இளைஞர், யுவதிகள் என்ன நினைக்கின்றார்கள்,  உருவாக்கப்பட்ட மூட நம்பிக்கைகளின் நிலை என்ன? மதுபானம்  பற்றி சிறுவர்கள் மத்தியில் இருக்கின்ற நிலைப்பாடுகள்? என்பன பற்றி நாம் சற்று சிந்தித்துப்பார்க்கவேண்டும்.

தோட்ட புறங்களில்  சமூக  இடையீட்டாளராக தொழில் புரிந்து கொண்டிருக்கும் என்னால் சில மாற்றங்களை  தோட்ட புறங்களில் கண்டு உணரக் கூடியதாக இருக்கின்றது.

மஸ்கெலியா பிரதேசத்தில் உள்ள சில  தோட்டங்களில்  கடந்த ஜூன் மாதம் செய்யப்பட்ட ஆய்வுகளிலிருந்து எண்ணங்களில் பல மாற்றங்கள் ஏற்பட்டுள்ளதை காணக்கூடியதாக இருக்கின்றது.

ஆரம்ப காலங்களில் ஆண்கள் மத்தியில் இருந்த ஒரு மூட நம்பிக்கை, மதுபானத்தை குடித்தால் உடல் வலியை போக்கும், உடலில் உள்ள சோர்வு  போகும், மதுபானம் உற்சாகம்  கொடுக்கும் என்றொரு கதையாகும்.

ஆனால், இந்த கேள்விகளை 50  ஆண்களிடம் தொடுத்தபோது 15 ஆண்கள் மாத்திரமே இம் மூட நம்பிக்கைகள் ஏற்றுக்கொள்ள  கூடியது என்று  ஒத்துக்கொண்டனர். மிகுதியானவர்கள், இக் கூற்றுக்கள் யாவும் வெறும் மூட நம்பிக்கையே அவற்றை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது.

மதுபானம் குடிப்பதால் உடல் வலி போய் உற்சாகத்தை உடலுக்கு ஒருபோது கொடுக்காது  என்று விடையளித்தனர். கிட்டத்தட்ட 70 வீதமான  ஆண்கள் மதுபானத்தின் மீது கொண்டுள்ள மூட நம்பிக்கைகளை  துளியும் நம்பவில்லை.

இது  தோட்டபுறங்களில் உழைக்கும்  ஆண்களின் கருத்து என்றாலும், தோட்டபுற பெண்கள், இளைஞர், யுவதிகள், சிறுவர்களின் எண்ணங்களில்  மாற்றம்  மேலும் ஆய்வின் சுவாரஸ்யத்தை  அதிகரிக்ககூடியதாகவே இருந்தது.   

இளைஞர்கள்,  கூலித் தொழில் செய்யும் இளைஞர்கள், மேற்படிப்பை தொடர்வோர்  போன்ற சில தோட்டங்களில் வசிக்கும்  இளைஞர்களிடம்  சாராயம் பற்றி எவ்வாறான கருத்து நிலவுகிறது என்பதை  தெரிந்து கொள்ள ஆவலாக இருந்தமை காரணமாக அவர்களிடம் எங்களது ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டது.

மதுபானத்தை அருந்தினால் கவலை தீரும். சந்தோஷத்தை   வெளிப்படுத்த மதுபானத்தை அருந்த வேண்டும்; என்றெல்லாம் நினைத்துக்கொண்டிருந்த இளைஞர் கூட்டம் இப்பொழுது  தோட்டப்புறங்களில் அழிந்து வருகின்றது என்ற உண்மை இவர்களின் பதில்களில் அறிந்து கொள்ளக்கூடியதாக இருந்தது. 

நாம் சந்தித்த 60  இளைஞர்களில் 08 பேர்  மாத்திரமே மேற்குறிப்பிட்ட கூற்றுக்களை ஏற்றுக்கொண்டனர். மிகுதி 52 இளைஞர்களும்  இல்லை  அக்கூற்றுக்கள் எம்மை ஏமாற்ற முட்டாள்களினால்  உருவாக்கப்பட்ட கூற்றுக்கள், அவை பொய்யானவை அவற்றை  ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது  என பதிலளித்தனர்.

அது மட்டுமல்ல, வித்தியாசமான வடிவங்களில், ஈர்க்கப்படும் வகையில் மதுபான நிறுவங்கள்  வெளியிட்ட மதுபான போத்தல்கள்  எம்மை போன்ற இளைஞர்களை ஏமாற்ற போட்ட அலங்காரம் என்றும் அவ் இளைஞர்கள் உணர்ந்து கூறினார்கள்.

சில காலங்களுக்கு  முன்பு இளம் பெண்களை ஈர்க்கவேண்டுமானால் போதையில் மிதக்கவேண்டும் என்று  காதில் பூச்சுற்றிக்கொண்டிருந்த   ஆண்களை பார்த்து இளம் பெண்கள் கேலி செய்கின்றனர்.

மது அருதுகின்ற   இளைஞர்களை பார்த்து  நீங்கள் கிழவன் போல இருக்கின்றீர்கள், உங்கள் முகம்  அவலட்சணமான தோற்றத்தை  ஒத்ததாக இருக்கின்றது, கண்கள் சிவந்து  அசிங்கமாக இருக்கின்றது. உங்கள் மத்தியில் துர்நாற்றம் வீசுகிறது, சிரிக்காதீர்கள்! உங்கள் வாயில் துர்நாற்றம் வீசுகிறது என்றெல்லாம் கூறி கேலி செய்து சிரிக்கின்றனர். இவ்வாறான  ஆண்களை  கண்டு கொள்ளாமல் செல்கின்ற பெண்களும் இல்லாமல் இல்லை.

மதுபானத்தை பயன்படுத்துவதனால் செலவு அதிகம், வறுமைக்கு வழிவகுக்கின்றது என்று   அனைவரும்  தோட்டபுறங்களை பார்த்து கூறிக்கொண்டிருக்கும்  நிலையில், தோட்டங்களில் கல்வி கற்கும் சிறுவர்கள் மதுபானம் அருந்துகின்ற தங்களுடைய  தந்தைமார்களுக்கு ஒரு பாடம் கற்றுக் கொடுக்கின்றனர்.

30 வீடுகளில் 20 வீடுகளில் சிறுவர்கள் மதுபானத்துக்காக செலவிடும் கணக்கை எழுதி  அக்கணக்கை வீட்டில் காட்சிப்படுத்துகின்றனர். இதனை அடிப்படையாக கொண்டு வீடுகளில் 'சந்தோஷ நாட்காட்டி' தயாரித்து காட்சிபடுத்துகின்றனர். 

கணவன் போதையில் வந்தால் தன்னை அடிப்பார் அந்த நேரத்தில் எதுவுமே பேச கூடாது, போதையில் இருக்கும் போது அவரிடத்தில் மிகவும் பணிவாக இருக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் கற்பனை செய்து வைத்திருந்த பெண்கள் கூட்டமல்ல இப்பொழுது  தோட்டப்புறத்தில் இல்லை.

அவையெல்லாம் எம்மை ஏமாற்ற சொல்லி கொண்டிருந்த  பொய்கள், எங்களிடம்  வீரத்தை காட்டும் ஆண்கள் ஏன் பொலிஸ் காரர்களை கண்டால் மாத்திரம் தலையை சொறிந்து நல்லவர்கள் போல நடிக்கின்றாகள்? அதிலிருந்து தெரியவில்லையா மதுபானம் அருந்தும் கணவன்மார்கள் எம்மிடம் காட்டுவது பொய் வீரம் என்று, இனியும் நாங்கள் அந்த  பொய் நடிப்புக்கு ஏமாற மாட்டோம்  என தோட்டப்புற பெண்கள் தைரியமாக கூறுகின்றனர்.

கடந்த சில வருடங்களுக்கு முன்பு 'மவுசாகலை'  தோட்டத்தில் திறக்கவிருந்த சாராய பாரை திறக்கவிடாமல்   போராட்டம் செய்து  தடுத்ததும் இதே தோட்டத்து மக்கள் தான்.

இப்பொழுதும் பாடசாலைகளுக்கு மத்தியில் இருக்கும் மதுபான சாலைகளை அகற்ற அரசியல் தலைவர்களுக்கு அழுத்தம் கொடுத்து கடிதங்கள் எழுதிவருகின்றனர்.

'புத்தர் பூமி' என்று வர்ணிக்கும் பிரதேசங்களில் காணப்படும்  அலங்கரிக்கப்பட்ட மதுபான சாலைகளை அகற்றக்கோரி  அரசியல் தலைவர்களுக்கு  அழுத்தம் கொடுத்து கோரிக்கை கடிதங்களை எழுதுகின்றனர்.

எம்மால் காணக்கூடிய மாற்றங்களையும் வெளிக்கொணர்ந்து  உங்கள் அபிலாஷைகளையும் வெளிப்படுத்தினால் மது அருந்துவோராயும் மதுபான சாலைகள் திறப்பதையும் முறியடிக்கலாம்.

மதுவை பருகுவதற்கு அல்லது அடிமையாவதற்கு துடிக்கின்றவர்களுக்கு மேற்கூறப்பட்ட விடயங்கள் ஒரு படிப்பினையாக இருந்தாலும் மதுவினால் அடிமையானவர்களை அவற்றிலிருந்து மீட்டுவிடலாம்.

ஹோமியோபதி மருத்துவமானது மது அடிமைகளுக்கு மறுவாழ்வு அளிக்கும்.

மதுவுக்கு அடிமை என்பது உடல் ரீதியான பிரச்சனை மட்டுமல்ல. மனரீதியான, சமூக ரீதியான பிரச்சனையாகும். ஆகவே, இவர்களை குணமாக்க உளவியல் ரீதியாகவும் அணுக வேண்டியது அவசியம்.

அந்த வகையில் ஹோமியோபதி மருந்துகள் உடலில் மதுவினால் உண்டான நலக்கேடுகளை சீர்படுத்துவதோடு மனரீதியான தூண்டுதல்களையும் சரி செய்து நல்வாழ்வுப்படுத்த உதவுகிறது.

நோய் வந்ததன் பின்னர் அல்லறுவதனை விடவும் வருமுன் காப்பதே சிறந்தது என்று அறிஞர்களின் அறிவுரைகளை ஞாபக்கப்படுத்திகொள்வது எமக்கெல்லாம் சிறந்ததாகவே அமையும்.



ஆர்ப்பாட்டத்திற்கு நீதிமன்றம் தடை

பொகவந்தலாவை நகரில் இன்று நடைபெறவிருந்த ஆர்ப்பாட்டமொன்றுக்கு ஹட்டன் நீதவான் நீதிமன்றம் தடை உத்தரவு பிறப்பித்துள்ளது.

பொகவந்தலாவை தெரேசியா தோட்டத்தில் மீண்டும் மாணிக்கக்கல் அகழ்விற்கான அனுமதிப் பத்திரங்களை வழங்கும் ஏலத்திற்கு எதிராக இந்த ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தப்படவிருந்தது தேசிய இரத்தினக்கல் மற்றும் தங்காபரண அதிகார சபையினரால் நடத்தப்படவுள்ள ஏலத்திற்கு ஒருசில தொழிற்சங்கங்கள் தமது ஆதரவை வெளியிட்டுள்ளன.

இந்த நிலையில் பொகவந்தலாவை நகரில் இன்று ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தப்படும் பட்சத்தில் பிரதேசத்தில் அநாவசிய குழப்ப நிலை ஏற்படலாம் என பொகவந்தலாவை பொலிஸார் ஹட்டன் நீதவானின் கவனத்திற்கு கொண்டுவந்துள்ளனர்.

இது குறித்து கவனம் செலுத்திய ஹட்டன் நீதவான் பொகவந்தலாவையில் இன்று நடைபெறவிருந்த ஆர்ப்பாட்டத்திற்கு தடை உத்தரவு பிறப்பித்துள்ளார்.

பழமை வாய்ந்த கருமலையூற்று ஜும்மா பள்ளிவாசல் இடித்து தரை மட்டம்

400 வருடம் பழமை வாய்ந்த திருமலை வெள்ளை மணல் கருமலையூற்று பள்ளிவாசல்  இனந்தெரியாதோரால் அடித்து நொறுக்கி  தரைமட்டமாக்கப்பட்டுள்ளதாக பள்ளி நிர்வாகத்தின் தலைவர் தெரிவித்துள்ளார்.
 
அவர் இதுபற்றி விபரிக்கையில் கடந்த மூன்று நாட்களாக கடும் மழை பெய்து கொண்டிருந்த நேரத்தைப் பயன்படுத்தி தற்பொழுது படையினரின் கட்டுப்பாட்டுப் பகுதிக்குள் இருந்து வரும் பள்ளிவாசல் கனரக இயந்திரத்தை பயன்படுத்தி உடைத்து முழுமையாக தரைமட்டமாக்கப் பட்டுள்ளது. தற்போது பள்ளி இருந்த இடமே தெரியவில்லை. நாங்கள் பள்ளிவாசலை பார்வையிடுவதற்காக அனுமதி கேட்டபோதும் அதற்கு பாதுகாப்புப் படையினர் அனுமதிக்க வில்லை
 
2007 ஆம் ஆண்டு முதல் இப்பள்ளிவாசல் படையினரின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வரப்பட் டுள்ளதன் காரணமாக அங்கு குடியிருந்த 350 குடும்பங்களுக்கு மேற்பட்டவர்கள் வீடு வாசல் களை இழந்து நிர்க்கதியாக்கப்பட்டுள்ளனர்.
 
400 வருடங்களுக்கு மேல் அங்கு குடியிருந்து மீன்பிடித் தொழிலை செய்து வந்த எம்மை 2009 ஆம் ஆண்டு முதல் செல்ல விடாது படையினர் தடுத்துள்ளமையால் 350 குடும்பங்கள் தமது மீன்பிடித் தொழிலையும் குடியிருப்புக்களையும் இழந்துள்ளனர்.
 
கருமலையூற்று ஜும்மா பள்ளிவாசல் 1885 ஆம் ஆண்டு நிறுவப்பட்டு மீண்டும் அது 1985 ஆம் ஆண்டு புனரமைக்கப்பட்டது. அதுவுமின்றி தற்போதைய கிழக்கு மாகாண முதல் அமைச்சர் 2007 ஆம் ஆண்டு அமைச்சராக இருந்த வேளையில் மீலாநபி நிதியத்திலிருந்து 5 லட்சத்து 80 ஆயிரத்தை ஒதுக்கியதன் பேரில் மீண்டும் அது புனர்நிர்மாணம் செய்யப்பட்டது.
 
2009 ஆம் ஆண்டு முதல் கருமலையூற்றுப் பகுதியிலிருந்து மக்கள் வெளியேற்றப்பட்டுள்ளனர். அப்பகுதி இராணுவக் கட்டுப்பாட்டுக்குள்ளும் மற்றும் ஏனைய இடங்கள் கடற்படைக் கட்டுப்பாட்டுக்குள்ளும் இருக்கின்றன. நேற்றைய தினம் கனரக இயந்திரமொன்றின் சத்தம் பள்ளிவாசலை அண்டிய பகுதியில் கேட்ட போது என்ன நடைபெறுகின்றது என்பதை அறிய மக்கள் முயற்சி செய்தார்கள். ஆனால் படையினர் அனுமதிக்கவில்லை. கடல் பிரதேசத்தை அண்டிய பகுதி ஆகையால் தோணியொன்றை எடுத்து கடல்வழியாக சென்று பார்த்த போது பள்ளிவாசல் இயந்திரம் ஒன்றை பயன்படுத்தி தரைமட்டமாக்கப்படுவதைக் கண்டோம்.
 
இந்த நாசகார செயல் பற்றி கிழக்கின் முதல் அமைச்சருடனும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் எம்.எஸ். தௌபீக்கினுடனும் தொடர்பு கொண்டு தெரிவித்தமைக்கமைய முதல் அமைச்சர் நஜீப் இராணுவத் தளபதியோடு தொடர்பு கொண்டு உரையாடினார். இராணுவத் தளபதி அப்படியொரு பள்ளி இருக்கவில்லையென தெரிவித்ததாக தன்னிடம் கூறியதாக முதலமைச்சர் எம்மிடம் தெரிவித்தார் என பள்ளிவாசல் தலைவர் தெரிவித்தார். 2009 ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு இராணுவத்தினர் கருமலையூற்றுப் பகுதியில் இப்பள்ளிக்கு அருகில் இராணுவ முகாமொன்றை அமைத்திருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது. நஜீப் அமைச்சராகஇருந்த காலத்தில் 2007 ஆம் ஆண்டு நிதி யொதுக்கி மேற்படி பள்ளிவாசலை புனரமைத்துள்ளனர்.
 
கிழக்கு மாகாணசபை உறுப்பினர் மொஹமட் மஹ்ரூப் இம்ரான் தெரிவிக்கையில் 1926ம் ஆண்டு நிர்மாணிக்கப்பட்ட இந்தப் பள்ளிவாசல், 1947ம் ஆண்டு ஜும்மா பள்ளி வாசலாக பதிவு செய்யப் பட்டு, அந்தப் பகுதி உயர் பாதுகாப்பு வலயமாக அடையாளமிடப்படும் வரை இஸ்லாமியர்களின் வழமையான தொழுகைகளும் அங்கு இடம்பெற்று வந்தன என்றார்

காணி ஆட்சியுரிமை சட்டமூலம் வன்னிவாழ் மலையக மக்களையே பாதிக்கும்

கேள்வி – ஆட்சியுரிமை சட்ட மூலத்தின்படி வழக்குத் தொடர வழங்கப்பட்டுள்ள ஒரு வருட கால அவகாசத்தை 6 மாதங்களாக குறைக்கும்படி நீங்கள் பாராளுமன்றத்தில் கோரிக்கை விடுத்தது ஏன்?

இந்தக் கேள்விக்கு நான் பாராளுமன்றத்தில் ஆட்சியுரிமை (விசேட ஏற்பாடுகள்) சட்டமூலம் தொடர்பான விவாதத்திலே தெரிவித்திருந்த விடயத்தை இங்கே நினைவுபடுத்துவது நல்லதென்று கருதுகிறேன். இச்சட்டமூலத்தினூடாக 12 மாதங்களோ அல்லது அதற்கும் கூடுதலாகவோ கால அவகாசம் வழங்கும்போது, கிளிநொச்சி மாவட்டத்தில் 3,101 குடும்பங்களும் முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் 5,300 குடும்பங்களும் பாதிக்கப்படக்கூடிய அபாயம் உள்ளன. இக் குடும்பங்களில் கிட்டத்தட்ட 90 வீதமானவர்கள்  இந்திய வீட்டுத்திட்டத்தின் கீழ், வீடுகளைப் பெறுவதற்குப் பயனாளி களாகத் தெரிவுசெய்யப்பட்ட நிலையில், அவர்கள் காணி உரிமம் அற்றவர்கள் என்று இனங் காணப்பட்டுள்ளமை யினால், அந்த வீட்டுத் திட்டத்தினூடாகவும் ஒரு வீட்டைப் பெறமுடியாத துர்ப்பாக்கிய நிலைமையில் வாழ்ந்துகொண்டு இருக்கின்றார்கள். எனவேதான் இந்தச் சட்டமூலத்தில் வழங்கப்படும் கால அவகாசத்தை ஆறு மாதங்களாக நிர்ணயிக்குமாறு கேட்கிறேன்.

ஏனென்றால், இந்தக் குடும்பங்கள் கடந்த 30 – 35 ஆண்டுகளாக வாழ்ந்து வருகின்ற காணிகள், 1970களில் ஆட்சியிலிருந்த சிறிமாவோ பண்டாரநாயக்கவின் ஆட்சிக்காலத்தில் மத்திய வகுப்புத்திட்டம், படித்த வாலிபர் திட்டம், படித்த மகளிர் திட்டம் போன்ற பல்வேறு விசேட திட்டங்களுக்கூடாக வழங்கப்பட்டவை. கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில்தான்  காணிகள் இப்படி வழங்கப்பட்டது. இதில் பெரும்பாலும் அரச உத்தியோகத்தர்கள்தான் அந்தத் திட்டங்களினூடாக அன்று காணிகளைப் பெற்றிருந்தார்கள். அவை சிறிய காணிகள் அல்ல! 10 ஏக்கர் மேட்டு நிலம், 10 ஏக்கர் வயல் காணிகள் என்ற அடிப்படையில் ஆயிரக்கணக்கான ஏக்கர் காணிகள் வழங்கப்பட்டன. அன்றைய அரசு ஏன் இந்தக் காணிகளை வழங்கியது என்றால் இந்தக் காணிகளை அபிவிருத்தி செய்து, நாட்டின் அபிவிருத்திக்குப் பங்களிப்புச்செய்து, அபிவிருத்தியின் பங்காளர்களாக வேண்டும் காரணத்துக்காகத்தான். ஆனால், அன்று காணிகளைப் பெற்ற பலர் அந்தக் காணிகளைப் பயன்படுத்தவில்லை.

ஏனென்றால், அவர்கள் வேறுகாணிகளின் உடைமையாளர்களாக அல்லது வசதி படைத்தவர்களாக இருந்த நிலையிலேயே அந்த திட்டங்களுக்கூடாகவும் காணிகளைப் பெற்றிருந்தார்கள். பலர் அந்தக் காணிகளைச் சென்று பார்க்காமலேயே  அவற்றை விட்டுவிட்டுப் போய் விட்டார்கள். இந்நிலையில் 1977 மற்றும் 1983 இனக்கலவரங்களின்போது மலையகத்திலிருந்து விரட்டப்பட்ட தமிழர்கள் இந்தக் காணிகளைத் துப்பரவு செய்து அதில் குடியேறினார்கள். இப்போது அவர்களின் குடும்பங்கள் ஆயிரக்கணக்கில் பெருகிவிட்டன. இவர்கள் அனைவரும் இன்று காணி உரிமைத்துக்காகவும் வீட்டுத்திட்டத்துக்காகவும் காத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இதேவேளை இந்த காணிகளின் உரிமையாளர்களில் 90 சதவீதமானவர்கள் இன்றுவரை – யுத்தம் முடிந்து 5 வருடங்களாகியும்கூட -  இந்தக் காணிகளுக்கு உரிமை கோரவில்லை. ஏனென்றால், இவர்கள் அப்பொழுதும் இப்பொழுதும் வசதிபடைத்தவர்களாகவே உள்ளனர். அத்துடன், பலர் வெளிநாடுகளில் புலம்பெயர்ந்து வாழ்கின்றனர். காடுகளாக இருந்த இந்தக் காணிகளை வளப்படுத்தி  நாட்டின் விவசாய உற்பத்தியில் பங்கு வகித்த இந்த மலையகத்திலிருந்து வந்த மக்களுக்கு இன்று காணி சொந்தமாக இல்லை. ஆனால், அதே காணியில்தான் இன்றும் அவர்கள் வாழ்கின்றார்கள். ஆகவே, இந்த விடயத்தை அனைத்துத்தரப்பினரும் நியாயமாகப் பார்க்க வேண்டும். அப்படியில்லையென்றால், இந்த மக்கள் மிகவும் பாதிக்கப்படுவார்கள். 

இவர்களுக்கான வீட்டுத்திட்டத்தையும் பெற்றுக்கொள்ள முடியாத நிலை ஏற்படும். கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் மலையகத்திலிருந்த வந்த மக்கள் திட்டமிட்டுப் புறக்கணிக்கப் படுவதாக அண்மையில் வடக்கு மாகாணசபையின் முதல்வர் சி.வி.விக்கினேஸ்வரன் தெரிவித்திருந்தார். உண்மையான பிரச்சினை இந்த மக்கள் காணி உரிமத்தைப் பெற்றுக்கொள்ள முடியாத நிலையில் இருப்பதேயாகும் என்பதை இந்தச் சந்தர்ப்பத்திலே சுட்டிக்காட்ட விரும்புகிறேன்.

ஆனால், அன்று இந்தக் காணிகளைப் பெற்றவர்கள் இந்த நாட்டின் உற்பத்தியில் எந்தப் பங்களிப்பையும் செய்யவில்லை என்பது மட்டுமல்ல, யுத்தத்துக்குப் பின்பு காணிச் சந்தையிலே காணி விலை பல மடங்கு பெருகியிருக்கின்ற நிலையில் இப்போது அந்தக் காணிகளில் இருப்பவர்களை விரட்டிவிட்டு அவற்றை விற்றுவிட்டு மீண்டும் வெளிநாடு செல்வதில்தான் அக்கறையாக இருக்கின்றார்கள். அப்படியான சில சம்பவங்கள் அங்கு நடந்து கொண்டிருக்கின் றன.  எனவேதான் இந்தச் சட்டமூலத்தை ஆறுமாத கால அவகாசமுள்ளதாக மாற்றுங்கள் என்று இந்த மக்களின் சார்பாகக் கேட்கிறேன்.

இதேவேளை இந்தக் கால அவகாசத்தை நீடிக்க வேண்டும் என்று பாராளுமன்ற உறுப்பினர் சுமந்திரன் கூறிருக்கிறார். இது இந்தக் காணி உரிமையாளர்களான – வசதிபடைத்தவர்களின் நலனை மட்டுமே குறியாகக் கொண்டதாகும். பாதிக்கப்பட்ட நிலையில் இருக்கும், இதுவரைகாலமாக இன்னல்களைச் சந்தித்து வாழும் இந்தக் காணிகளில் குடியிருக்கும் ஏழைகளுக்கு எதிராக எடுக்கப்படும் நிலைப்பாடாகவும் இருக்கும். இந்த இடத்தில் நீங்கள் ஒரு விடயத்தைக் கவனிக்கலாம். முதலமைச்சர் சொல்கிறார், மலையக மக்கள் திட்டமிட்டுப் புறக்கணிக்கப்படுகிறார்கள் என்று. அதே கட்சியைச் சேர்ந்த இன்னொரு முக்கியஸ்தரான சுமந்திரன் சொல்கிறார், இந்த மக்களுடைய நலன்கள் முக்கியமானதல்ல, இந்த மண்ணை விட்டு வெளியேறிச் சென்றவர்களின் நலனே முக்கியமானது என்று. இதை நீங்களும் மக்களும் தெளிவாக விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.
  • கேள்வி – 1977 மற்றும் 1983 வருடங்களில் நாட்டில் ஏற்பட்ட இனக் கலவரம் காரணமாக கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் குடியேறிய இந்திய வம்சாவளி மலையக மக்கள் தாங்கள் வாழ்ந்த, பயிர் செய்த காணிகளை மீளப் பெற இந்த சட்ட மூலம் வழி செய்யாதா?
இல்லை. அதனால்தான் இந்தச் சட்டமூலத்தை நான் எதிர்ப்பதோடு அதில் திருத்தத்தைக் கொண்டுவர வேண்டும் எனவும் வலியுறுத்துகிறேன். பாராளுமன்றத்தில் இந்தச் சட்டமூலம் மீதான விவாதத்தில் காணி உரிமம் கோருவதற்குத் தகமையாகத் திட்டங்களுக்கு ஊடாக வழங்கப்பட்ட இந்தக் காணிகளில் குடியிருப்பவர்கள் இந்தச் சட்ட வரம்புக்குள் உள்ளடக்கப்பட மாட்டார்கள் என்ற ஒரு சட்டத்திருத்தத்தை ஆட்சியுரிமைச் சட்டமூலத்தில் சேர்க்க வேண்டும் எனவும் வலியுறுத்திப் பேசியிருந்தேன்.
1977 மற்றும் 1983 காலப்பகுதிகளில் நாட்டில் ஏற்பட்ட இனக்கலவரம் காரணமாக கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் குடியேறிய இந்திய வம்சாவழி மலையக மக்கள், அந்தக் காலப்பகுதிகளில் சொந்தமாக காணிகள் வழங்கப்படாது இவ்வாறான திட்டக் காணிகளிலேயே குடியமர்த்தப்பட்டார்கள். இன்றுவரை இவர்கள் இந்தக்காணிகளில்தான் தொடர்ச்சியாகக் குடியிருந்து வருகின்றனர். ஆனால் உண்மையிலேயே அந்தக் காலப்பகுதிகளில் இந்த மக்களுக்கு அரச காணிகளைக் குடியிருப்பதற்காக பகிர்ந்தளித்திருக்க முடியும். இதனை அக்காலப் பகுதியில் இருந்த எவரும் செய்யவில்லை. இது அந்த மக்கள் மீது காட்டப்பட்ட பாரபட்சமாகும். அநீதியாகும்.

பெரும் நிலச்சொந்தக்காரர்கள் சிலர் தங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட காடுகளாக இருந்த இந்தக் காணிகளை துப்பரவு செய்து வளப்படுத்தி பாதுகாப்பதற்காக இந்த மக்களை இந்தக் காணிகளில் குடியமர்த்தினார்கள். கிட்டத்தட்ட இற்றைக்கு 30 வருடங்களுக்கு மேலாக இந்தக் காணிகளில் குடியிருக்கும் மலையக வம்சாவழி மக்களே இந்தக் காணிகளை அபிவிருத்தி செய்து பெறுமதிமிக்க நிலமாக மாற்றியிருக்கிறார்கள்.

எந்த நோக்கத்திற்காக இந்தக் காணிகள் வழங்கப்பட்டதோ அந்த நோக்கத்தை காணிகளைப் பெற்றவர்கள் நிறைவேற்றவில்லை. ஆனால் காணிகளில் குடியமர்த்தப்பட்ட மலையக வம்சாவழி மக்களே தேசிய உற்பத்திக்குப் பங்களிப்புச் செய்யும் வகையில் அந்தக்காணிகளை மாற்றியமைத்திருக்கிறார்கள். குடியிருப்புகளை உருவாக்கியுள்ளனர்.

யுத்தகாலத்திலும் கூட இந்த மக்கள் குடியிருப்பதற்கு என்று சொந்தமாக ஒரு துண்;;டு காணியேனும் பகிர்ந்தளிக்கப்படவில்லை. எனவே தற்போது அதிரடியாகக் கொண்டுவரப்படும் இந்தச் சட்டமூலமானது கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் மேற்படி காலப்பகுதிகளில் வந்து குடியேறி வாழ்ந்து வருகின்ற மக்களை நடுத்தெருவுக்கு கொண்டுவந்து விட்டுவிடும்.

எனவே இந்த சட்டமூலம் கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் குடியேறி இவ்வாறான காணிகளில் வசித்துவரும் இந்திய வம்சாவழி மலையக மக்களுக்கு எவ்விதத்திலும் நன்மையளிக்கப்போவதில்லை. முழுமையான அளவில் பாதிப்பையே தரும். ஆகவே நீண்ட காலமாக குடியிருக்கும் அந்த மக்களைப் பாதிக்காத வகையில் சட்டமூலம் அமையவேண்டும் என்பதே எனது கோரிக்கையாகும்.
  • .கேள்வி – தற்பொழுது காணி உரிமை இல்லாது இந்திய வீடமைப்பு திட்டத்தின் கீழ் வீடுகளை பெற முடியாத இந்திய வம்சாவளி மலையக மக்களுக்கு இந்திய வீடுகளை பெற மாற்றுத் திட்டத்தை அரசிடம் பேசி பெற்றுக் கொடுப்பீர்களா?
இது ஒரு கடினமான விடயம். மாற்றுத்திட்டங்களை இலகுவில் செயற்படுத்த முடியாது என்பதால்தான் நாங்கள் இந்த மக்களை அவர்கள் தற்போது குடியிருக்கின்ற காணிகளிலேயே வீட்டுத்திட்டத்தைப் பெறக் கூடியவகையில் நடவடிக்கைகள் அமையவேண்டும் என்று கூறுகின்றோம். ஏற்கனவே யுத்தத்தினாலும், இடம்பெயர்வுகளினாலும் பாதிக்கப்பட்ட இந்த மக்கள் மேலும் பாதிக்கப்படுவதற்கு இடமளிக்க முடியாது. அது நியாயமுமல்ல. இவ்வளவு குடும்பங்களுக்கும்  புதிய காணிகளைத் தெரிவுசெய்து, வழங்குவது என்பது நடைமுறையில் சாத்தியமில்லை என்பதுடன், அவ்வாறு வழங்குவது நியாயமும் அல்ல. ஏனெனில், 30-35 வருடங்களாக இந்தக் காணிகளை வளப்படுத்தியவர்களை தூர இடங்களில் உள்ள காணிகளில் குடியேற்றுவது என்பது நடைமுறையில் சாத்தியமில்லை. அது ஏற்புடையதுமல்ல. எனவே, தற்பொழுது அவர்கள் குடியிருக்கின்ற காணிகளுக்குள்ளேயே இதற்குத் தீர்வு காணப்படவேண்டும். இவ்வளவு தொகையான குடும்பங்களுக்கும் புதிய இடங்களைத் தெரிவ செய்து புதிதாக அந்த இடங்களில் குடியேற்றம் செய்வது இலகுவான காரியமும் அல்ல. அற்கேற்றவாறு மக்கள் வாழக்கூடிய காணிகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதும் சாத்தியமானதல்ல.

எனவே இந்தக் காணிகளை அவற்றில் குடியிருக்கும் வறிய மக்கள் பெற்றுக்கொள்ளக் கூடியவிதத்தில் நாங்கள் நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதே பொருத்தமானதாகும். இல்லையெனில் இந்த ஏழை மக்கள் மேலும் பல காலம் குடிசை வீடுகளில் அடிப்படை வசதியற்ற நிலையில்தான் வாழவேண்டியிருக்கும். காணி உரிமம் இல்லையென்றால் ஒரு மலசலகூடத்தைக் கூட இந்த மக்களுக்கு நிர்மாணித்துக்கொடுக்க முடியாது. மின்சாரத்தை இந்த மக்கள் பெறுவதற்கு வழியிருக்காது. எனவே மேலும் பாதிக்கப்பட்ட நிலையிலேயே இவர்கள் வாழவேண்டியிருக்கும். எனவேதான் இந்த மக்களின் நியாயமான பிரச்சினையைக் கவனத்திற் கொண்டு, விசேட ஏற்பாட்டை இந்தச் சட்டமூலத்தில் கொண்டு வரவேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறேன்.
  • .கேள்வி – நீங்கள் கோரிக்கை விடுத்துள்ளதைப்போன்று இந்தச் சட்டமூலத்தில் திருத்தம் கொண்டு வரப்படாது, ஒரு ஆண்டுகால அவகாசமோ இரண்டு ஆண்டுகால அவகாசமோ காணி உரிமையாளர்களுக்குக் கொடுக்கப்படுமாக இருந்தால் இந்த மக்களின் அடுத்த கட்ட  நிலை எப்படி இருக்கும்?
வசதி படைத்தவர்கள் மீண்டும் இந்தக் காணிகளைப் பெற்றுக்கொள்வார்கள். செலவில்லாமல் நல்ல வளமான காணிகளாக அவர்களுக்கு இந்தக் காணிகள் கிடைக்கலாம். அதேவேளை காடாகக் கிடந்த காணிகளைக் கழனிகளாக்கி, நல்ல குடியிருப்புகளாக்கி, பயிர்வளர்த்துப் பாடுபட்ட மக்கள் நிலமற்றவர்களாக – நாதியற்றவர்களாக வெளியேறி வீதியில் நிற்கவேண்டிய நிலை ஏற்படும். இதனை இந்த மக்கள் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள். இந்த மக்களிடம் இன்று ஏற்பட்டிருக்கும் விழிப்புணர்வு இவர்களைப் போராடத்தூண்டும். ஏற்கனவே போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட அனுபவத்தை உடைய மக்கள் இவர்கள். இந்த மக்கள் மிகக் குறைந்த எண்ணிக்கையானவர்களும் அல்ல. ஏறக்குறைய 8,401 குடும்பங்கள் வரையில் உள்ளவர்கள். ஆகவே இந்த மக்களுக்கான நிவாரணத்தை, நீதி, நியாயத்தை அரசாங்கமும் அனைத்துத் தரப்பினரும் வழங்கியே ஆகவேண்டும்.

இதேவேளை இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் நான் ஒரு கோரிக்கையை இந்தக்காணிகளை அரசாங்கத்திடமிருந்து முன்னர் பெற்றிருந்தவர்களிடம் விடுக்கிறேன். ‘இந்த மக்கள் புலம்பெயராமல், இந்த மண்ணிலிருந்து கொண்டு போராட்டத்தில் பங்கேற்றவர்கள். யுத்தத்தில் பாதிக்கப்பட்டவர்கள். இன்னல்களைச் சந்தித்தவர்கள். இப்படியெல்லாம் தங்கள் வாழ்க்கையில் பல பாடுகளைச் சந்தித்த மக்களின் நிலையைக் கருத்திற்கொண்டு, மனிதாபிமான அடிப்படையில் இவர்களுக்கு இந்தக் காணிகளை வழங்குங்கள். இப்படிச்செய்வதன்மூலமாக நீங்கள் இந்த மக்களின் வாழ்க்கையை ஈடேற்றுவதற்கு உதவுவதுடன் இந்த மக்களின் நீண்டகாலப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண்பதற்குப் பங்களித்தவர்களாகவும் இருப்பீர்கள்’ என்று.
என்னுடைய இந்தக் கோரிக்கையை ஏற்று இந்த மக்களின் நிலையைக் கருத்திற்கொண்டு இந்த மக்களுக்கு உதவும் வகையில் தீர்மானங்கள் எடுக்கப்படுமானால் 8400 க்கு மேற்பட்ட குடும்பங்களும் நல்லதோர் எதிர்காலத்தைப் பெறும்.

பாராளுமன்ற உறுப்பினரும் பாராளுமன்றக்குழுக்களின் பிரதி தலைவருமான முருகேசு சந்திரகுமாா்  ஊடகமொன்றுக்கு வழங்கிய நோ்காணல்.